Het reactionairste deel van antifascisme verhindert een revolutionaire bijeenkomst

Openbare verklaring van de groepen Soziale Befreiung en Sozialer Widerstand

Met woede en verontwaardiging, maar ook met de vaste wil om ons te verzetten, hebben we kennisgenomen van de stalinistische hetze tegen Soziale Befreiung die de VVN-BDA Neurenberg voert op de linkse boekenbeurs 04-06 november 2016 te Neurenberg. We hebben niets tegen harde confrontatie tussen standpunten, maar de bewering dat we ‘rechtse provocateurs’ zouden zijn, is niets anders dan een smerige leugen. We willen hier kort ingaan op onze revolutionaire kritiek op het anti-fascisme en de hetze van de VVN-BDA.

Stalinistische campagne tegen revolutionairen

Je hoeft niet onze kritiek op de anti-fascisme te delen om te zien dat de bewering van de VVN-BDA Neurenberg dat we ‘rechtse provocateurs’ zijn, een smerige lastercampagne is. Deze bewering maakt deel uit van een openlijk reactionaire traditie. Ook destijds in de Spaanse Burgeroorlog beweerden de stalinisten lasterlijk van de proletariëSTers die klassenstrijd voerden, de linkervleugel van het Volksfront (POUM, CNT en trotskisten) en bewuste revolutionairen, dat ze met Franco samenwerkten. Zelfs vandaag de dag worden deze leugens gedeeltelijk gehandhaafd. Op de haatcampagne volgde  destijds in Spanje de terreur van de Sovjet geheime politie NKVD. De VVN-BDA Neurenberg presenteert zich openlijk in deze traditie. We hebben ons voor de presentatie over de Spaanse BurgSTeroorlog volgens de regels aangemeld op deze boekenbeurs. De openlijke dreiging van degenen die ons belasteren dat ze zullen proberen om onze presentatie door middel van geweld te verhinderen, is niet alleen een aanval op ons. Dit is een aanval op de hele linkse boekenbeurs. De leugen van de VVN-BDA dat we ‘rechtse provocateurs’ zouden zijn, richt zich tegen de hele linkse boekenbeurs. We nemen al jaren regelmatig deel aan de beurs. Iedereen die beweert dat we ‘rechtse provocateurs’ zijn, zegt daarmee indirect dat de linkse boekenbeurs al die jaren aan ‘rechtse provocateurs’ een podium biedt. We bevinden ons niet op het Moskouse showproces van 1936 en ook niet in Spanje 1937-1938, toen de stalinistINNen met hun terreur een overwinning behaalden op het klassenstrijd voerende proletariaat, om vervolgens in 1939 te verliezen van Franco. Daarom hoeven niet wij ons te rechtvaardigen, maar onze stalinistische lasteraars. Wij vragen van de linkse boekenbeurs dat ze zich in het openbaar distantieert van de bewering dat we ‘rechtse provocateurs’ zouden zijn. Dit kan heel goed worden gecombineerd met het afstand nemen van onze standpunten. We kunnen daarmee leven.

Ook met betrekking tot onze presentatie over de Spaanse burgeroorlog doen we een beroep op de linkse boekenbeurs om te zorgen voor een duidelijke situatie. Tegen de stalinistische dreiging met geweld, zullen we onszelf weten te  verdedigen. Wij garanderen dat we niet als eerste zullen overgaan tot fysiek geweld, maar we zullen ons verdedigen. We roepen de organisatoren, uitgevers en bezoekers van de linkse boekenbeurs op om met ons te voorkomen dat onze aangekondigde presentatie wordt verhinderd door openlijk geweld. En wel zonder politie. Het zou onze lasteraars van pas komen, dat ze zich ook nog kunnen opwerpen als slachtoffers van staatsrepressie in de strijd tegen de vermeende ‘rechtse provocateurs’. Geef in je gedrag te verstaan dat de VVN-BDA veel te ver is gegaan.

De revolutionaire kritiek op het anti-fascisme

Strijden tegen de nazi’s is voor de sociale revolutionairen vanzelfsprekend, maar het verdedigen van de democratie tegen het fascisme, is contrarevolutionair. Democratie is alleen in de hersenen van kleinburgerlijke antifascisten een groot emancipatorisch ideaal. In werkelijkheid is de democratie als kapitalistische staatsvorm sociaal-reactionair. Sociale revolutionairen vechten tegen de democratie en de nazi’s. Terwijl de nazi’s de rechtervleugel van de burgerlijke politiek vertegenwoordigen, is het anti-fascisme de linkervleugel van de burgerlijke politiek. Net als een vogel beide vleugels nodig heeft om te vliegen, leunde en leunt het kapitalisme op zowel de nazi’s als op het anti-fascisme. Strijden tegen het kapitalism betekent het bestrijden van nazi’s en anti-fascisme. Het anti-fascistische Volksfront tussen 1936 en 1939 in Spanje was een klassevijand van het proletariaat – maar niet het minste kwaad ten opzichte van Franco. Beide vormden sociaal reactionaire fracties van het kapitalisme. Het proletariaat werd bloedig verpletterd in een intra-kapitalistisch fractiestrijd. Het ontkennen van dit feit is nog steeds het werk van het anti-fascisme.

Objectief gezien hebben de proletariëSTers gestreden voor het verschil tussen de martelkamers van de Sovjet NKVD en die van Franco. Daarmee willen we niet de subjectief eerlijke motivatie van de SpanjestrijdSTers, in het bijzonder die in de Internationale Brigades, ontkennen, maar we verzetten ons wel tegen het feit dat met verwijzing naar hen de revolutionaire kritiek op het anti-fascisme de mond wordt gesnoerd. Ook de anti-fascistische partijgebonden verzetsbeweging heeft in de Tweede Wereldoorlog, net als in de Spaanse Burgeroorlog klassenstrijd voerende proletariëSTers en bewuste revolutionairen vermoord.

Zelfs vandaag de dag ontwapent het anti-fascisme het proletariaat dat de klassenstrijd voert tegen de democratie en de nazi’s. Terwijl in Duitsland de nazi’s in de aanval gaan en een pogromsfeer tegen migranten organiseren, komt een groot deel van de Antifa-beweging op geen ander idee dan de democratische politie te hulp te roepen. Dezelfde politie, die als een staatsorgaan de criminalisering organiseert van de vluchtelingen en van de klassenstrijd van het proletariaat. Wie oproept tot repressie tegen nazi’s, in plaats van zich op de lange termijn op basis van de militante klassenstrijd tegen de staat en de nazi’s te oriënteren, staat objectief gezien aan de andere kant van de barricade.

Wij combineren deze kritiek met een sociale actie-eenheid tegen nazi’s en staatsorganen van onderdrukking. Aangezien deze sociale actie-eenheid sterk verschilt  van de linkse bondgenotenpolitiek, lichten we deze hier kort toe. Sociale actie-eenheid bestaat voor ons niet uit gemeenschappelijk pamfletten en ontmoetingen met het geïnstitutionaliseerde anti-fascisme, maar uit puur praktische afspraken tegen de nazi’s en staatsrepressie krachten. We geven openlijk toe dat we gedeeltelijk buiten de linkse boekenbeurs de bureaucratische formaliteiten van de linkse bondgenotenpolitiek hebben geschonden. Dit formalisme is gewoon niet onze formalisme. Maar we hebben nog nooit  onze eigen concepten van de sociale actie-eenheid geschonden en we zullen dat ook  nooit doen.